رابطه بین تدریس تعمقی، توانمندسازی و توانایی تفکر انتقادی معلمان زبان انگلیسی ایران

در سال های اخیر بر پیشرفت حرفه ای مدرسان به عنوان عوامل تاثیر گذار در موفقیت سیستم های آموزشی تاکید فراوانی شده است. مفاهیم توانمند سازی معلم و تدریس تعمقی امکان پیشرفت حرفه ای را برای مدرسان فراهم کرده است. ازطرف دیگر، تعمق به عنوان بعدی ضروری برای توانایی تفکر انتقادی تلقی شده است. با در نظر گرفتن اهمیت ذکر شده ی این متغیرهای مرتبط با معلمان، هدف پژوهش حاضر کشف رابطه ی بین آن هاست. در این پژوهش ابتدا به کشف رابطه ی بین توانمندسازی و تدریس تعمقی مدرسان زبان انگلیسی ایران پرداخته شد. دوم، رابطه ی بین توانایی تفکر انتقادی و تدریس تعمقی مدرسان مورد تفحص قرار گرفت. سوم، اختلاف تدریس تعمقی دو گروه دارای تفکر انتقادی بالا و پایین با در نظر گرفتن جنسیت مورد آزمایش قرار گرفت. و بالاخره، به تفحص مولفه های پیش بینی کننده ی تدریس تعمقی پرداخته شد. 101مدرس (33 مرد و 68 زن) آموزشگاه های زبان انگلیسی شهرهای زاهدان و خرم آباد با بازه ی سنی 22 تا 48 سال در این پژوهش شرکت کردند. همه ی آن ها دارای مدرک لیسانس در گرایش های زبان شناسی، مترجمی، ادبیات و آموزش زبان انگلیسی بودند. پرسشنامه های ارزیابی توانایی تفکر انتقادی واتسن-گلیسر ، نسخه ی اصلاح شده ی سنجش توانمندسازی جامعه ی آماری مدرسه و فهرست تعمقی آموزش زبان انگلیسی در بین مدرسان توزیع شد. نتایج تحلیل آماری ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تدریس تعمقی و توانمند سازی مدرس و نیز بین تدریس تعمقی و توانایی تفکرانتقادی رابطه ی معنادار و مثبت وجود داشت. نتیجه ی آزمون واریانس دوطرفه نشان داد که تفاوت معنادار بین تدریس تعمقی دو گروه دارای توانایی تفکر انتقادی بالا و پایین با در نظر گرفتن جنسیت وجود ندارد. و بالاخره رگرسیون چند متغیره مشخص کرد که از بین شش مولفه ی توانمندسازی معلم، خودکارآمدی وقدرت تصمیم گیری بهترین پیش بینی کننده ی تدریس تعمقی بودند.